Pauperparadijs snakt naar vervolgreeks
Zijn mailbox liep gisteren over. Zeg De Ket, dit was niet de bedoeling, luidde de boodschap. Heel veel mensen hadden Het Pauperparadijs nog willen zien.
Naast de blijdschap die regisseur Tom de Ket en alle betrokkenen voelen nu alle voorstellingen in Veenhuizen tot de laatste stoel zijn uitverkocht, is er de teleurstelling onder liefhebbers die naast een kaartje hebben gegrepen. Veertigduizend keer ja, vanaf nu nee. Voorlopig. „Want het zat altijd al in mijn hoofd dat er een reprise moest komen”, zegt De Ket.
Waar dan? Opnieuw in Veenhuizen? Er lagen in de aanloop naar de grote productie op het terrein van het Gevangenismuseum wat mensen dwars. Een compromis leidde tot het schrappen van een aantal voorstellingsdagen. De Ket: „We moeten het allemaal nog bekijken.” Ook Amsterdam wordt genoemd als de stad waar een volgende reeks kan spelen. De Ket: „Wie weet.” Ook een zaalversie is mogelijk. De Ket: „We zullen ’t zien.” Wanneer komt er duidelijkheid? „Op 1 september.”
Dat is dan toch nog het heldere antwoord van een man die meer weet dan hij los wil laten. Vooruit dan maar. De Ket heeft krediet opgebouwd in Groningen en Drenthe. Met Voor Eeuwig met het NNT voor het 400-jarig bestaan van de RUG, de Drentse Bluesopera die hij tot een in Carré doorlopend succes maakte. En dan nu dit. Zijn carrière zit sowieso in een fase gekleurd door succes. Hij heeft niet eens veel tijd om te praten. „We zitten vandaag met de Luxor in Rotterdam, voor tv-opnamen van De Verleiders – Door de bank genomen.” Nog zo’n kaskraker.
Dat het met Het Pauperparadijs zo hard zou gaan, grenst voor hem aan het ongelofelijke. „Ik had het in de verste verte niet durven dromen. Grappig, want dat is juist het motto van de voorstelling: durf te dromen. ’t Heeft te maken met de aantrekkingskracht van het verhaal over de paupers en de man die ze een beter leven wilde bezorgen. Een verborgen geschiedenis. En het feit dat je er ook wat mee kunt vertellen over de huidige tijd. Dat slaat aan.” Uiteindelijk ligt er een laag aan engagement onder. „Publiek is er in geïnteresseerd. Dat zie je ook aan de De Verleiders-reeks, waarin we allerhande misstanden blootleggen.”
Het Pauperparadijs weet waar zijn publiek vandaan komt. De Ket: „In eerste instantie vooral uit het Noorden. Maar al na de try-outs is het gaan rondzingen en hebben mensen uit heel Nederland kaarten gekocht. Vooral veel uit Amsterdam. Ik heb mensen gesproken die na afloop direct zeiden dat ze de voorstelling nóg een keer wilden zien. Dat is natuurlijk erg goeie reclame.”
Voor de cast is de snelle uitverkoop een mooie stimulans. „Het is erg fijn spelen in een productie die mensen waarderen. Ik lees de concentratie en het enthousiasme af van de acteurs en de muzikanten. We voelen allemaal dezelfde trots op wat we bereikt hebben.”
Hoeveel geld straks overblijft dat de stichting in een mogelijk vervolg kan stoppen, vergt een zuivere telling. „We zijn cultureel ondernemer en we hebben eerst lang voor niks gewerkt”, verwijst De Ket naar het jaar dat verloren raakte, nadat de vergunning had liggen snurken in een ambtelijke bureaula van de gemeente Noordenveld. „Hoe dan ook zal er geld overblijven. En we willen deze geschiedenis vaker laten zien. Natuurlijk moeten daarvoor agenda’s naast elkaar worden gelegd, worden bekeken wie van de cast verder kan, wie al bezet is, of er vervangers moeten komen. Dat er vraag is naar Het Pauperparadijs, is helder. Het zou domweg kapitaalvernietiging zijn als het hier zou stoppen.”