Artistiek team

Suzanna Jansen is geboren en getogen in Amsterdam. Na de middelbare school begint ze aan een balletopleiding maar stapt over op de studie Communicatie aan de HEAO. Na enige jaren bij een marketingbedrijf is ze in de jaren negentig betrokken bij de oprichting van Independent Media, het uitgeefconcern van Annemarie van Gaal en Derk Sauer in Moskou, waarvoor ze ook naar Rusland verhuist. In Moskou kiest ze voor journalistiek, ze doet als freelancer research voor documentaires van de VPRO en VRT, ze is correspondent voor het Belgische dagblad De Morgen en schrijft incidenteel voor onder andere NRC Handelsblad, HP/De Tijd en Opzij. Terug in Nederland schrijft ze reportages voor onder meer Trouw en Intermediair. Al gauw stuit ze op de roemruchte bedelaarskoloniën van Veenhuizen, en haar familiegeschiedenis daar. Een beoogd artikel over dat langdurige en unieke heropvoedingsexperiment in het Drentse veen loopt uit op een boek, dat in januari 2008 verschijnt onder de titel Het Pauperparadijs. Dit boek wordt onverwacht een bestseller, waarvan inmiddels meer dan 280.000 exemplaren zijn verkocht. Het Pauperparadijs is in 2014 verschenen in het Spaans en verschijnt in 2016 in het Duits. Ze werkt nauw samen met Tom de Ket aan de theaterproductie Het Pauperparadijs en neemt de dramaturgie voor haar rekening.

OVER DE KOSTUUMS

◆◆◆◆◆◆◆◆◆

Als een van de inspiratiebronnen voor het beeld koos het artistieke team historische film stills van mensen die als massa werkten in een fabriek. In de gestichten in Veenhuizen was de individualiteit ook ver te zoeken. Je werd daar letterlijk een nummer. Belangrijk dus dat je het ensemble en de acteurs als deel van een massa ervaart. Eenzelfde basiskostuum voor iedereen, gebaseerd op tijdloze werkkleding, werd het uitgangspunt voor de ontwerpen. Voor de grote scènes in het stuk draagt men daaroverheen weer nieuwe kostuums, hetgeen het gegeven “groep/massa” benadrukt. Dat het pauperkostuum altijd zichtbaar is werkt mooi mee aan de transparante speelstijl van het stuk. De kostuums zijn zo ontworpen dat ze hedendaags zouden kunnen zijn, maar door de context van het stuk als historisch worden ervaren.

Lonneke van Leth studeerde dans aan de Hogeschool voor de Kunsten te Arnhem. Na haar afstuderen in 1994 danste zij bij Introdans. Sinds 1996 is zij werkzaam als freelance danseres en danste o.a. bij Djazzex, Dansity, Lopez Ochoa, Voortman en de Jonge. Sinds 2002 choreografeerde zij bij o.a. werkplaats: Generale Oost, Korzo Theater, The Ice Land Dance Company, maar ook voor festivals zoals het Holland Dance -en het CaDance festival. In 2005 kwam zij onder de vleugels van Theater aan het Spui voor een 4 jarige periode als jonge choreografe. Sinds 2009 opereert zij zelfstandig onder de naam Lonneke van Leth Producties en ontvangt zij structurele subsidie van de Gemeente Den Haag OC&W. Haar werk typeert zich als herkenbaar, verhalend, muzikaal en toegankelijk voor een groot publiek mede door de samenwerking met (live) muziek en diverse disciplines. Sinds 2012 brengt zij bewerkingen van grote klassiekers In 2012 was dit de productie “Het Zwanenmeer”. In 2014 bracht zij “De Odyssee” en nu zomer 2017 brengt zij haar bewerking van Carmen in het Zuiderstrandtheater Den Haag. Lonneke creëerde verschillende choreografieën voor diverse toneelvoorstellingen bij NT, De Appel, Toneelgroep Maastricht en vele andere vrije producties.
www.lonnekevanleth.nl

OVER HET GELUID

◆◆◆◆◆◆◆◆◆

Het Pauperparadijs is een muziektheatervoorstelling waarbij live muziek, zang en spraak afhankelijk zijn van geluidsversterking. Het maken van een geluidstechnisch ontwerp was dan ook een grote uitdaging. Ook de verplaatsing van buiten (in Veenhuizen) naar binnen betekende een zeer grote vertaalslag in geluid. Buiten heb je geen last van akoestiek, binnen wel. Hier staan de muzikanten verspreid over toneel, buiten stonden ze op 1 plek. Bovendien werken we dit jaar met 2 verschillende bands en acteurs, elke acteur en muzikant heeft een eigen geluid. Ik heb dus eigenlijk een compleet nieuw ontwerp moeten maken met 2 verschillende ‘show files’. Een mooie bijkomstigheid van deze nieuwe show is dat ik met de allernieuwste mengtafel werk. Als ik het goed doe, wordt je straks als toeschouwer getrakteerd op een zeer rijke auditieve ervaring.

OVER HET LICHT

◆◆◆◆◆◆◆◆◆

Het Pauperparadijs speelde in Veenhuizen buiten op locatie en het lichtontwerp was gebaseerd op het ervaren van de plek en de overgang van het natuurlijk daglicht naar de wereld van kunstlicht en de bijbehorende focus. Nu in Carré is het uitgangspunt vanaf het eerste moment een grote nadruk in licht op de vertelling, uitvergrotingen van de werkelijkheid waarbij we harde overgangen tussen scenes niet schuwen om de geschiedenis soms een duwtje te geven en de vervreemding te gebruiken. Licht, decor en video gaan onmerkbaar precies op elkaar aansluiten om de gevoelsmatige “historische” beelden te creëren maar ook om een magische wereld te tonen waar de eigen fantasie van de toeschouwer getart en gevoed wordt.